آیا می دانستید: احیاى شب نیمه شعبان قبل از امام زمان بوده و خود پیامبر نیز این شب را احیاء مى گرفتند.

 در شب نیمه شعبان احیاء مستحب است و احیاى نیمه شعبان قبل از ولادت امام زمان بوده و حتى رسول خدا نیز در شب نیمه شعبان احیا داشتند. پس این احیاء مربوط به مسئله امامت نیست، مربوط به مسئله رسالت نیست. این یک واقعیتى است در عالم تکوین که خدا به این شب نظر خاصى کرده است. حالا به امام زمان ارتباط ندارد، مسئله امامت و ولایت که در ماه و سال نمى گنجد در ولادت امام این مسئله قرار ندارد ولادت امام زمان در امروز بر اساس سلسله عالم قضا و قدر باید در این شب اتفاق بیافتد و آن تعلق ولایت پروردگار به این وجود مبارک، اقتضاى خصوصیت در این شب را مى کند، حتى پیغمبر هم باید احیاء بگیرد. حالا نه اینکه من چون بالاتر هستم و آن فرزند من، بعد از دوازده نسل مى آید، پس من نباید احیاء بگیرم، نه اینطور نیست. خصوصیت وجود آن حضرت اقتضاى تمایز یک همچنین شبى را مى کند که این شب مورد عنایت خاص پروردگار قرار مى گیرد. پس همه افراد باید خودشان را با این عنایت تطبیق بدهند ولو رسول خدا باشد، ولو امیرالمومنین باشد. تفاوتى در این مسئله وجود ندارد وهمچنین است ماه رجب ولیالى قدر. و در سایر ایام در این مسئله شکى وجود ندارد.

 در روایات داریم که هر شبى که عزیز است روز آن شب هم بدنبال آن شب همان حکم را دارد، روز نیمه شعبان حکم شب نیمه شعبان دارد

...شب نیمه شعبان را غسل کنیم، تا به صبح بیدارى بکشیم، عبادت کنیم، به کارها و سنّت مشغول باشیم، و بر میلاد او خوشحالى کنیم، و بر فرج او انتظار داشته باشیم، و انتظار فرج را اعظم از مثوبات بدانیم، اینها براى چیه؟ اینها براى تحقّق به حقّ است، غیر از تحقّق به حقّ هیچ نیست.

آن امام زمانى که ما معتقدیم، همه معتقدند، در دعاها براى تعجیل آن حضرت دعا مى‏کنند، آن امامِ زمانیست که متحقّقِ به حقّ است. اگر الآن ما متحقّق به حقّ باشیم والله همین الآن ظهور مى‏کند، ولى ما با این اعمال خودمان او را کنار مى‏زنیم، او را از صحنه خارج مى‏کنیم، اگر هم ظهور کند با هزار ایراد بر کارهاى او ایراد مى‏گیریم و او را شخص لایق حکومت و زمامدارى نمى‏دانیم و با فرمولهاى اصولى و اجتهادى در برابر احکام غیبیّه او، او را محکوم مى‏کنیم؛ چون زمینه کلّى آماده براى ظهور او نیست، و ما او را نمى‏پذیریم و ردّ مى‏کنیم؛ او هم به التماس نمى‏آید ظهور کند و دنبال ما بگردد. بدانیدکه او عزیز است به‏ عزّت خدائى! وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لکِنَّ الْمُنافِقینَ لا یَعْلَمُون [سوره المنافقون (63) ذیل آیه 8]
حالا ما واقعاً دنبال امام زمان مى‏گردیم؟! یا نه بر اصل تعبّد و تقلید از نیاکان و اجداد؟! اگر این دوّمى باشد که خیلى اهمیّت ندارد؛ ما اگر شیعه هم نشویم سنّى هم باشیم، اگر مسلمان هم نشویم، یهودى و نصرانى هم باشیم زیاد تفاوتى ندارد؛ زیرا که آراء و مذاهب مختلف است، هر کس چیزى را مى‏گیرد و دنبال آن چیز مى‏رود و با آن انس دارد و سرگرم است، و اگر بناى تحقّق به حقّ نباشد چه داعى داریم که ما بر خصوص این امام زمان بایستیم؟!

...شب نیمه شعبان است شب ولادت حضرت بقیّة الله ارواحناه فداه است و شب بسیار مهمّى است و از شبهائى است که احیاءش بسیار مستحب است و مؤکَّد است و بزرگان در سابق حتماً این شب را به احیاء مى‏گذراندند؛ و در امشب دعاى کمیل وارد است، دعاى فرج در امشب وارد است و سایر اعمالى که در شبهاى احیاء بطور کلى و بطور عموم وارد است براى امشب هم هست، البتّه رفقا و دوستان لازم نیست که تمام شب را به سحر و احیاء بگذرانند مثلًا یک ساعتى بخوابند، بلند شوند و، مقدارى دوباره براى رفع خستگى و این حرفها، به این مقدار اشکال ندارد و دأب و دِیْدَن بزرگان هم در یک همچنین شبى به همین کیفیّت بوده و تا آنجائى که من در نظرم مى‏آید آنها در احیاء و بیدارى امشب خیلى تأکید داشتند و خلاصه فرصتى است که نباید از دست داد و پیش نمى‏آید، شبى است که مظهر ولایت أتمّ الهى در امشب به دنیا آمده با تمام خصوصیّات و با تمام جوانب و خداوند به برکت او مواهبى را براى دوستان خودش در امشب مُعَدّ و آماده کرده، فرصت را از دست ندهید و امیدواریم که هر چه بیشتر بتوانیم از مواهب یک همچنین لیله مبارکه‏اى، از برکات نفس قدسى حضرت بقیّة الله عَجَّل الله تَعالى فَرَجَهُ الشَّریف وَ جَعَلَنا لِتُرابِ مَقْدَمهِ الْفِداه ما بهره‏مند بشویم؛ امیدواریم که خداوند دست ما را بگیرد و در تمام مراحل حیات آنچه که أحسن است براى ما تقدیر کند و ما را موفّق کند در اینکه در ذیل مقام عظماى ولایت أتمّ الهى ما را عبد خودش و بنده خودش قرار بدهد.

اللهمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد